فرهنگ رشیدی و معرفی نسخه‌های آن

قرن یازدهم هجری اوج شکوفایی فرهنگ­نویسی فارسی در شبه‌قارۀ هند است. فرهنگ رشیدی، اثر عبدالرشید تتوی از فضلا و شعرای سِند پاکستان، ظاهراً نخستین فرهنگ انتقادی فارسی است که در سال 1064 ق نوشته شده است. نویسنده، پس از دیباچه، با رعایت حروف تهجی اول و دوم، فرهنگ لغتی در بیست و پنج باب ترتیب داده است. منابع اصلی نویسنده فرهنگ جهانگیری و فرهنگ سروری بوده است. او با تلخیص فرهنگ‌های پیشین و اصلاح بدخوانی‌ها و نقد لغات و شواهد، طرحی نو در فرهنگ‌نویسی درانداخته است. رشیدی، پس از آوردن لغات، استعارات هر باب را ذکر کرده که البته شمار زیادی از آنها در زمرۀ کنایات می­گنجد. نویسندگان مقالۀ حاضر با بهره گرفتن از قدیم‌ترین نسخۀ فرهنگ رشیدی در ایران و با مقابلۀ سه نسخۀ دیگر ـ که تا کنون هیچ تصحیحی برپایۀ آن انجام نشده ـ به بررسی این فرهنگ ‌لغت پرداخته‌اند.